İsmet İNÖNÜ

Üstümde 2 yaşımın enerjisi!…

Sene, 1973…

47 çıkıyor hesapta ama;
Zaman, eski zaman!.
Eski Türkiye’den anlatacağım!.
Kafa, eski kafa!…

Tek göz odalı,
Üstüne portakal kabuğu atılmış,
Çıtır çıtır odunun sesiyle ısınan,
Buram buram Sevgi ve paylaşım kokan,
Kömür sobalı evimizde;

Muhtemelen karıştıyorum,
Karıştıyoruz ortalığı!.
Altını üstüne getiriyorum-getiriyoruz,
3 yaşındaki suç ortağım ablamla birlikte!…

Oyunlar oynuyoruz!.
Hayatın gerçeğinden uzak;
Ucu-bucağı,
Sonu gelmeyen,
Çocuksu hayâllerimizle!…

Şarkılar söylüyoruz yarım yamalak!.
Ağız dolusu;
Günü – hayatı paylaşıyoruz kendimizce,
İlla ki Sevgi’yle,
Nohut oda bakla sofa ailemizle!…

****

Bilmiyorduk,
Bilmiyormuşuz!…

25 Aralık 1973, Salı!…

Muhtemelen yine
ve her Salı olduğu gibi hep;
Tire’de şehre boylu boyunca kurulan,
‘Salı Pazarı’ telaşı!…

İsmet İNÖNÜ, ölmüş!…….

Milli Şef!…

Biz ablamla
ve ülkenin oyunlar oynayan tüm çocuklarıyla,
Farkında değildik ama;

Babam biliyordu,
Annem!…

Kansızı, soysuzu harıcı,
Tüm yurdum insanı!…

Kansızı, soysuzu;
Bu vatan nasıl kuruldu,
Halâ varsa bilmeyen cahiller!…

Bilmek istemeyen,
İşine gelmeyen,
Vatan’ı değil de,
Kendi menfaatini düşünen sefiller!…

İşte onlar hariç,
Herkes üzülüyordu muhtemelen!…

ki;
O zaman bu kadar kansız da yoktu!…

Belki çok’tu!.
Bilemem!.
Ama dedim ya, eski Türkiye!.
Baş vermemişti arsızlıklar, pişkinlikler.
Varsa da pısmış, kendini saklıyordu!…

Titrekti, ezikti belki!…

Kafasını kaldıramıyordu!…

Korkuyordu!…

1 kere duydum yanımda
ve kavga ettim…

Afedersiniz!.
‘İtönü’ dedi birisi!…

O’nunla ve onun gibilerle;
Kavgam her daim, bitmedi!…

İt kendisiydi, kendileriydi;
Soysuz,
Kansız,
Hain,
Şerefsiz!…

Onlarla benim kavgam dostlar;
Her daim sürecek,
Taaa başlarını iyice ezene dek!…

Bırakın ATATÜRK de Sev’mezdi safsatalarını!…

ATATÜRK’ün en Sev’diği dostu,
Kaderdaşı,
Kendini tamamlayanı,
Her daim yanında,
En yakın silah arkadaşıydı!…

Dedim ya!.
Biz farkında değildik ama;
Yurtta herkes üzgündü o gün,
25 Aralık 1973…

47 yıl önce bugün!…

Günlerden Salı’ydı!…

O gün Milli Şef öldü!…

O gün;
Bu vatanı kurtarmamızda en büyük payı olan,
İsmet İNÖNÜ öldü!…

Ruhu şad olsun!…

Minnetle!…

Saygıyla!…