Uğur MUMCU…
“Vurulduk ey halkım, unutma bizi!.”Mümkün mü unutmak!…
Unutmayacağız!.
Unutturmayacağız!…
Tarih yapraklarında,
Günlerden böyle bir Pazar’dı…
28 yıl önce bugün.
24 Ocak 1993…
Kar yoktu o gün Ankara’da…
Karlı Sokak’ta…
Ama buzdu.
Karın arkası,
Soğuktu…
**********
Kırşehir’de;
22 Ağustos 1942’de,
Dört kardeşin üçüncüsü olarak,
Tapu Kadastro Memuru Hakkı Şinasi Bey’den oldu,
Nadire Hanım’dan doğdu…
Aile Ankara’ya taşınınca,
Ankara Üniversitesi Hukuk Fakültesi de dahil olmak üzere,
Tüm okul hayatını Ankara’da geçirdi…
İlginçtir!.
Toplumun çoğunluğunu ilgilendiren,
Çok önemli olaylarda,
Hep,
Görev başında – nöbette olmam,
Bu kara günle başladı!…
24 Ocak 1993…
TRT Ankara TV Kavaklıdere Stüdyoları,
2. Bodrum katında nöbetçiydim.
Sabah çok erken geldim nöbete.
Haberci arkadaşlardan duydum ilk…
Görüp görebileceğim en öngörülü gazeteciydi…
Köşe sahibi olduktan sonra da,
En araştırmacı yönünü sürdüren gazeteci…
Farklıydı…
Özeldi…
O gün Karlı Sokak’taki evinden,
Arabasına dek yürüdüğü yolda,
Buzda kaydı mı bilmem?
Arabasına bindiğinde;
Halâ unutmam;
İlk o zaman duyduğum,
C-4 tipi plastik bombayla patlatıldı ama…
Çalışmalarından,
Araştırmalarından rahatsız olanlar tarafından…
Olayın hemen arkasından;
Gariptir,
Uzmanlar tarafından hiçbir delil bulunamadı…
Apar topar,
Bildiğimiz süpürgeyle,
Bir güzel süpürüldü üzerinden kanıtlar…
“Cinayeti çözmenin,
Devletin namus borcu olduğunu…” belirtti.
Çok kıymetli devlet büyüklerimiz…
Evet, failleri yakalanamadı halâ…
Olay yerine çok yakın bir yerde çalışan ablamın,
O akşam anlattıklarına kadar hatırlıyorum günü…
28 yıl önce, bugündü…
Kar yağmıştı önceden.
Yağmıyordu o an Ankara’da,
Karlı Sokak’ta…
Ama buzdu.
Karın arkası,
Ölüm öncesi……….
Çok soğuktu…
Uğur’ladık Usta’yı sonsuzluğa…
Işıklar içinde uyu Usta…
ZİYARETÇİ YORUMLARI
YORUM YAZ